Terwijl ik kralen over het smeedijzeren balkon van de Bourbon Bandstand gooide, keek ik neer op de menigte: vreemden in uitgebreide kostuums proostten op drankjes, lachten en dansten terwijl straatbands hen vermaakten met jazz.
“Mardi Gras is zeker wild”, dacht ik.
Zoals ze hier zeggen: “Laissez les bons temps rouler!” (“Laat de goede tijden rollen!”)
Mardi Gras (ook bekend als Fat Tuesday) is het grootste evenement van het jaar in de stad. Terwijl Mardi Gras officieel plaatsvindt op de dinsdag vóór Aswoensdag, zijn er talloze optochten en vieringen voorafgaand aan het grote evenement.
Het bijwonen van Mardi Gras in New Orleans was al sinds mijn studie een droom van mij. Het is een van de beste – en meest beruchte – festivals ter wereld .
Toen ik foto’s in tijdschriften en op tv zag, zei ik: ‘Daar wil ik naartoe ! Dat lijkt me leuk!”
Maar met de jaren werd de universiteit een verre herinnering, en mijn dagen strompelen door de straten lagen al lang achter mij. Hoewel het wilde feest van de dag me weinig aanspreekt, bracht mijn geweldige Amerikaanse roadtrip me tijdens het festival naar New Orleans, dus besloot ik het op te zuigen en kralen te gooien met de beste van hen!
Toen ik de zondag vóór Mardi Gras in New Orleans aankwam, raceten mijn vriend Kiersten van The Blonde Abroad en ik om de beroemde Bacchus-parade bij te wonen. Het is een van de grootste optochten in de stad en staat bekend om zijn omvang, spectaculaire praalwagens en beroemde gastheren.
Maar Bacchus is slechts een van de vele optochten.
Vanaf januari is New Orleans gevuld met dagelijkse parades die een integraal onderdeel zijn van het Mari Gras-seizoen. Net als Bacchus beschikken ze over gigantische en uitgebreide praalwagens, kostuums, dansers en fanfares die zijn ontworpen om een carnavalachtige sfeer te creëren. Terwijl ze door de stad slingeren, gooien mensen op de praalwagens kralen, speelgoed en zelfs kokosnoten naar de menigte beneden.
Buurtbewoners lijnen paraderoutes uit en creëren mini-picknickplaatsen compleet met ligstoelen, eten en tafels. Ze nemen hele delen van de straat in beslag en komen ’s morgens vroeg aan om hun plekje op te eisen. Velen komen zelfs met ladders om een beter uitkijkpunt te krijgen vanwaar ze kunnen opvangen wat er uit de drijvers wordt gegooid.
Deze picknickplaatsen vervuilen de straten, terwijl toeschouwers eersteklas onroerend goed van andere toeschouwers afpakken. Normaal gesproken proberen steden zoveel mogelijk mensen de parades te laten zien en ontmoedigen ze degenen die zoveel ruimte in beslag nemen. Maar hier in New Orleans kon het niemand iets schelen, en ik ontdekte dat dat kleine verschil een van de interessantste onderdelen van het festival was.
Naarmate Mardi Gras dichterbij komt, vult de stad zich met feestvierders en feesten. De parades brengen de menigte naar voren, en muziek en drankjes houden ze vast. In New Orleans bestaat er niet zoiets als sluitingstijd.
Dan, op de grote dag, barst New Orleans los in een georganiseerde chaos.
De Zoeloe-parade begint vroeg op de dag van Mardi Gras en slingert zich een weg door de stad, beroemd om het gooien van kokosnoten. En de Sociëteit van Sint-Anna – vooral bekend om hun uitgebreide kostuums – verlaat de Bywater en gaat naar de Franse wijk, met onderweg ook feestvierders.
Naarmate de dag vordert, worden de feesten in de Franse wijk steeds groter en vullen de straten zich met verkopers en feestgangers.
Ik bracht mijn dag door in Bourbon Street, de beroemdste drinkstraat van New Orleans.
Mijn vrienden en ik ontmoetten een paar Italiaanse toeristen, dronken een drankje en brachten de middag door met barhoppen. De dag werd wazig terwijl de drankjes vloeiden, en rond 21.00 uur maakte ik er een einde aan, ging naar huis en viel flauw… ik bedoel, ging naar bed. (Er zijn mensen die om 13.00 uur kunnen beginnen met drinken en doorgaan tot het ochtendgloren. Ik ben niet een van die mensen.)
Hoewel het voor mij vroeg op de avond was, was Mardi Gras net zo leuk en buitensporig als ik had gehoopt. Iedereen was in een vrolijke, vriendelijke en gastvrije stemming. Ik hield van de kameraadschap. De sfeer van feest en broederschap in de hele stad maakte de drukte goed (hoewel er genoeg plekken zijn waar je er even tussenuit kunt!).
Het was wild, spannend, maf, leuk en feestelijk. Kortom, het was alles wat ik ervan had gehoopt.
(Opmerking: alle foto’s behalve de bovenste zijn van The Blonde Abroad .)
