Salt Lake City heeft mij nooit kunnen bekoren.
Great Salt Lake City, zoals het oorspronkelijk heette, werd in 1847 gesticht op ongebruikt Shoshone-land en was een toevluchtsoord voor Mormonen die vervolgd werden in het oosten. Destijds lag het (en de staat die we nu Utah noemen) buiten de officiële Amerikaanse grens, zodat de Mormonen konden doen wat ze wilden.
De locatie van de stad werd gekozen door de stichter van de kerk, Brigham Young, die de vallei in een visioen zou hebben gezien. Hoewel er al inheemse volkeren in het gebied woonden, werden ze door een uitbraak van mazelen, veroorzaakt door de Mormonen, binnen het eerste jaar grotendeels uitgeroeid. De overlevende inboorlingen hielpen de kolonisten echter niettemin om te overleven en zich aan te passen aan het leven in het gebied.
Tijdens de 19e eeuw zag de stad een toestroom van nieuwe LDS-bekeerlingen, evenals van degenen die de goudkoorts achtervolgden. Binnen enkele decennia was Salt Lake City een van de dichtstbevolkte plaatsen in het Amerikaanse Westen. Tegenwoordig is de stad een belangrijk luchthavenknooppunt, nog steeds het centrum van de LDS-kerk, en doet er minder mijnbouw en meer gezondheidszorgtechnologie!
Toen ik opgroeide in New England , was mijn kijk op Utah: ‘Mooi staat, maar waarom zou ik met saaie Mormonen willen omgaan?’
Hoe ouder ik echter ben geworden, hoe minder snotterig ik ben geworden. Een deel van reizen is het uitdagen van je vooropgezette ideeën over plaatsen en mensen. Dat kun je niet doen met een ‘waarom zou ik me druk maken over die houding van deze plek?’ Ik vind het leuk om erachter te komen dat ik ongelijk heb over hen. Hoe meer fout je zit, hoe meer je groeit.
Mijn kijk op plaatsen is: “Waarom zou ik daar niet heen willen?!”
Door de jaren heen heb ik geruchten gehoord dat Salt Lake City eigenlijk best cool is en niet de saaie plek die we ons voorstellen.
Dus tijdens mijn laatste roadtrip besloot ik daar veel tijd door te brengen. Ik wilde weten of het zo cool was als mensen zeggen. Was het echt “de volgende Austin”?
De nabijheid van de stad tot de bergen en een overvloed aan nationale parken sprak mij erg aan. En ik had gehoord hoe, nadat de alcoholbeperkingen sinds het midden van de jaren 2000 voortdurend waren versoepeld, er links en rechts microbrouwerijen opduiken. Bovendien zijn er, dankzij de goedkope kosten van levensonderhoud en een grote luchthaven, de afgelopen jaren veel jonge mensen naartoe verhuisd.
De afgelopen tien jaar is de bevolking van Utah met ruim 18% gegroeid. Veel van deze mensen vestigden zich in SLC, waar 72% van de bevolking jonger is dan 44 jaar.
Dus, beste lezers, ik kan bevestigen dat Salt Lake City inderdaad cool is. Ik heb er zoveel leuks aan gevonden.
En ik ben me er volledig van bewust dat het erg clichématig is als een schrijver van reisverhalen zegt: “Ik ging naar bestemming X en het was cool en hip en anders!” alsof ik de eerste persoon ben die het ontdekt. Of dat een plek, omdat die anders is dan ik leuk vind, op zichzelf niet cool kan zijn.
Ik weet dat ik te laat ben met schrijven over hoe Salt Lake is veranderd.
Wat ik wil zeggen is dat ik nooit veel over de stad heb nagedacht en dat ik mezelf nu voor de gek houd omdat ik dat niet heb gedaan. Maak mijn fout niet. De pretentie van de jeugd, hè?
Wat vond ik leuk aan de plek?
Het heeft ook een verrassend robuuste kunstscène. In de binnenstad vind je veel kunstgalerijen, collectieven, ontwerpstudies en musea, waaronder het Utah Museum of Fine Arts en het Utah Museum of Contemporary Art. Ik had geen stad verwacht die zo doordrenkt was van kunst.
En de brouwerijscene was, hoewel niet zo robuust als in Austin of Portland, veel groter dan ik dacht. Er zijn er bijna twintig in SLC, afgezien van de taprooms die ook in de binnenstad te vinden zijn. Ik was erg benieuwd naar de evolutie van de bierscene hier, omdat er nog steeds veel beperkingen zijn – brouwerijen mogen geen alcohol van meer dan 5% van de tap schenken, en cocktails worden gemeten (er is hier geen gratis schenking) – en een verscheidenheid aan licenties zijn nodig. Restaurants die alcohol serveren, vereisen dat klanten ook eten bestellen (slechts 30% van hun omzet kan uit alcohol komen, dus eten bestellen als je drinkt is verplicht). Bars moeten ook te allen tijde eten serveren – hoewel je dit kunt omzeilen door $ 100 in rekening te brengen voor nacho’s, simpelweg om aan de wet te voldoen; de barman zei dat slechts één persoon het ooit heeft gekocht.
Maar de nabijheid van Salt Lake City tot het buitenleven was wat mij echt op deze plek bracht – en een belangrijke reden waarom zoveel mensen hierheen verhuizen. Of het nu voor een paar uur of een hele dag is, u loopt gemakkelijk uw huis uit en de natuur in, aangezien u zich dichtbij een aantal bergen, skigebieden en nationale parken bevindt. Bovendien kunt u vanuit de stad talloze wandel- of fietstochten maken door de omliggende heuvels; Ik bracht een aantal uren door met wandelen over de paden in de buurt van het staatsgebouw.
Wat mij waarschijnlijk het meest heeft overtuigd, waren natuurlijk mensen. Meer nog, het was een ervaring met hen die mijn meest blijvende herinnering aan mijn bezoek zal zijn. Terwijl ik in een brouwerij was, stonden mijn vrienden en ik onze tafel af aan een groep mensen toen een van hen zei: “Ben jij Nomadic Matt?”
Ze antwoordde bevestigend en nodigde ons later uit voor een huisfeestje. Mijn vrienden hadden er geen zin in, maar ik zei dat ik zou gaan.
Dus na het eten ging ik naar een ouderwets huisfeest. Daar ontmoette ik enkele nieuwe Salt Lakers: jonge mensen die voor werk uit verschillende delen van het land verhuisden en zich aangetrokken voelden tot de goedkope kosten van levensonderhoud van de stad en de nabijheid van de bergen. Ik was met 25-jarigen op een huisfeestje en het was superleuk. Ze woonden allemaal in de Sugar House-buurt, vol met twintigers, trendy bars en hipster-restaurants. Dat is het nieuwe “hete” deel van de stad.
Er was natuurlijk nog veel dat ik niet heb meegemaakt in Salt Lake City. Veel locaties waren nog steeds gesloten vanwege COVID (verrassend genoeg hadden de Mormonen de strengste regels en leken ze maskering en sociale afstand nemen serieuzer te nemen dan de rest van de stadsburgers). Veel van de kunstgalerijen waren op beperkte openingstijden geopend, ik vertrok met een lange lijst brouwerijen en restaurants die ik nog moest bezoeken, en ik heb absoluut niet zoveel gewandeld als ik wilde (dat doe ik nooit).
Maar SLC is eigenlijk heel geweldig. Hier vind je een stad vol lekker bier, heerlijke restaurants, veel wandel- en buitensportmogelijkheden en warme, gastvrije mensen. Het is absoluut een ‘opkomende stad’, maar waarschijnlijk nog tien jaar verwijderd van echt ‘de volgende Austin ’.
Als je, net als ik, er niet aan had gedacht om daarheen te gaan, dan is dit het moment om van gedachten te veranderen.
