Waitomo staat bekend om één ding: wormen. En niet zomaar wormen, maar glimwormen! Elk jaar komen duizenden reizigers hier om de beroemde glimwormen te zien die langs de plafonds van de nabijgelegen grotten hangen.
Het interessante aan de glimwormen hier is dat het helemaal geen wormen zijn. Het zijn eigenlijk vliegenlarven die een fosforescerende gloed uitstralen die als een sterrennacht vanuit de binnenkant van de grotten schijnt en het plafond verlicht. Dus waarom gloeien ze als het geen glimwormen zijn? Nou, het is eigenlijk hun afval en snot dat gloeit. De larven ontwikkelden deze gloed om prooien in hun kleverige draden te lokken door de prooi te laten geloven dat ze buiten zijn. Omdat het plafond van de grot op een sterrennacht lijkt, proberen de prooien naar boven te vliegen en komen ze vast te zitten in de larvenstrengen. De hongerige larven verslinden vervolgens hun prooi.
Hoewel het zien van “gloeiende vlieglarven” misschien niet als een geweldige activiteit klinkt, is het, zoals je op de foto’s kunt zien, eigenlijk ongelooflijk boeiend en mooi.
De grotten werden eind 19e eeuw ontdekt door een plaatselijk Maori-opperhoofd. Kort daarna werden ze voor het publiek geopend, waarbij lokale Maori als gids optraden. Hoewel de grotten jarenlang door de overheid werden overgenomen, werden ze uiteindelijk teruggegeven aan de Maori. Sommige van de huidige arbeiders zijn zelfs afstammelingen van de oorspronkelijke stichters van de grotten. Vooral de Ruakuri-grot heeft belangrijke banden met de spirituele tradities van de Maori.
Tegenwoordig bezoeken jaarlijks ongeveer een half miljoen mensen de grotten. Er is een enorme industrie ontstaan om mensen te helpen de Waitomo-glimwormgrotten te bezoeken, met veel opties beschikbaar, afhankelijk van wat je wilt doen. Er is de drie uur durende tocht met de zwarte waterbuis, de vijf uur durende tocht inclusief abseilen en klimmen, of, als je het liever rustig aan doet, een boottocht door een grotere grot.
Mijn Glow Worm-ervaring bij Waitomo Caves
Toen ik ’s ochtends vroeg wakker werd, vertrok mijn groep naar het koude water van de Ruakuri-grot. We trokken ons wetsuit aan en oefenden met het springen in de binnenbanden waarmee we door de grotten zouden rijden. Ik was niet blij dat ik niet van één, maar van twee kleine watervallen moest springen. Erger nog, dit moest achterstevoren worden gedaan, zodat ik in mijn buis kon belanden. De watervallen zijn maar een meter of twee hoog, maar ik heb echt een hekel aan hoogtes. Maar op dat moment, toen ik besefte dat een wetsuit je niet droog maar gewoon nat houdt, ontdekte ik iets dat ik nog meer haatte.
Na onze oefensprong marcheerden wij, een menigte van twaalf backpackers met wetsuits, laarzen en helmen, behoedzaam naar onze bestemming. Na een korte wandeling door het bos betraden we het domein van de gloeiwormen en kregen we een korte uitleg over hoe de komende uren zouden verlopen. Helaas voelde het alsof de tutorial langer duurde dan de reis: weg van het licht, omringd door duisternis en de ruisende kilte van het water leken de uren in minuten voorbij te gaan. Net toen ik aan de ervaring gewend was, kwam het einde van de tunnel en stonden we weer boven.
Maar de ervaring ertussen was geweldig.
Na onze instructies begonnen we af te dalen in de grot. We liepen door nauwe openingen en tunnels en waadden door snel bewegend en erg koud water. Soms was het water enkeldiep, andere keren borsthoogte. Uiteindelijk kwamen we bij de eerste mijlpaal: waterval #1. Ik ontmoette de waterval met angst. Mijn groep, die mijn angst kende, moedigde mij aan om als eerste te gaan, maar dat ging niet gebeuren. Ik werd derde. Ik was bang dat ik nooit ver genoeg zou springen om de rotsen te ruimen. Ik sprong niet ver genoeg. Toen mijn tube in het water landde, raakte mijn voet lichtjes de onderste rots.
Vanaf daar is het een gemakkelijke tocht door de grot, waar je boven je gloeiwormen begint te zien als sterren aan de hemel. Ze leken onbegrensd in aantal. Het deed me denken aan mijn kindertijd, toen ik die glow-in-the-dark kosmosstickers op mijn plafond plakte en ernaar staarde terwijl ze mijn kamer verlichtten.
Maar de grootste uitdaging van de dag lag in het verschiet: waterval #2. Deze waterval was veel hoger dan de eerste, en voor mij had het net zo goed de Niagarawatervallen kunnen zijn. Ik moest iedereen twee keer laten tellen voordat ik klaar was om te springen. Ik sloot mijn ogen en sprong, en deze keer sprong ik ver genoeg. Maar ik haatte elke minuut ervan. Ik sta nog steeds liever met mijn voeten op de grond.
Maar vanaf hier tot het einde verliep het soepel… of tuben in dit geval. De rest van de weg bestond uit glimwormen. Achterover leunend in mijn buis zweefde ik de rivier af, verwonderd over de schoonheid van de lichtshow en de rust van mijn omgeving. Maar het einde van de tunnel kwam te snel, en ik wilde alleen maar teruggaan en nog wat langer naar boven staren.
Ik begrijp waarom de gloeiwormgrotten een van de grootste toeristische attracties van Nieuw-Zeeland zijn . Ze zijn mooi en vredig. Over het algemeen was het een geweldige ervaring. Drie uur leek te kort, maar vijf uur was misschien iets te lang.
Hoe dan ook, ik zou teruggaan om de glimwormen nog eens te zien. Of je nu abseilt, buist, wandelt of in een boot vaart , de glimwormen zijn niet te missen.
Hoe de Waitomo Glow Worm-grotten te bezoeken
Waitomo ligt 200 kilometer ten zuiden van Auckland . Als u een auto huurt , is het ongeveer 2,5 uur rijden, terwijl het met de bus dichter bij 3,5 uur is. Verwacht ongeveer 31-45 NZD te betalen voor een enkeltje buskaartje vanuit Auckland. Een bus vanuit Rotorua kost ongeveer hetzelfde.
Als je eenmaal in Waitomo bent, zijn hier enkele voorgestelde bedrijven om de glimwormgrotten mee te bezoeken:
- Black Water Rafting (het bedrijf waarmee ik ging)
- Betoverd
- Grottenwereld
Prijzen variëren afhankelijk van het bedrijf en de tijd van het jaar, maar over het algemeen beginnen de prijzen bij 55 NZD voor een boottocht en lopen ze op tot 265 NZD voor langere 5-uur durende tochten met abseilen.
Hoewel de glimwormgrotten in Waitamo geen goedkope activiteit zijn, moet je er zeker je best voor doen. Je zult er geen spijt van krijgen!
