Welkom terug! Na zes weken reizen ben ik terug in New York City . Ik was overal in de VS, delen van Europa , Zuid-Afrika en Madagaskar .
Er komt veel – VEEL – nieuwe inhoud aan en ik trap het vandaag af met een epische fotopost van mijn bezoek. Want wie houdt er nu niet van dieren, toch?
Toen ik voor het eerst naar Zuid-Afrika ging , bleef ik bij de westkust, landde in Kaapstad en reisde noordwaarts naar Namibië (of ‘Nambia’, zoals El Presidente het graag noemt) voordat ik door Zuid-Afrika trok .
Daardoor heb ik een plek gemist die ik zo graag wilde bezoeken: Kruger National Park.
Misschien wel een van de beroemdste parken ter wereld, Kruger is een van de grootste wildreservaten op het continent en beslaat een oppervlakte van 19.485 vierkante kilometer (7.523 vierkante mijl) en deelt de grens met Mozambique in het oosten en Zimbabwe in het noorden .
Het werd voor het eerst beschermd in 1898 en werd in 1926 het eerste nationale park van Zuid-Afrika. Volgens de regering bezoeken jaarlijks ruim 1,6 miljoen mensen het.
Ik heb er lang van gedroomd om daar op safari te gaan en leeuwen, olifanten, cheeta’s, luipaarden en mijn persoonlijke favoriet, de honingdas, te spotten. Je hoort altijd hoe geweldig Kruger is voor safari’s. Het is als de utopie van een dierenliefhebber.
Vorige maand kon ik eindelijk het park van mijn lijstje afvinken. Ik bracht daar drie dagen door met Intrepid Travel . Het was alles wat ik had gehoopt dat het zou zijn. Dieren links, rechts en voor mij. Ik zag hoe olifanten op de rivieroevers speelden en luie leeuwen de hele dag sliepen. Vogels probeerden mijn lunch te stelen terwijl ik me afvroeg: “Waar zijn de honingdassen?”
Ik zag zonsopgangen en zonsondergangen die mijn hart sneller deden kloppen. De rode zon kwam op en ging onder en liet ons weten dat hij de koning van de lucht is. En nadat hij een dagje met pensioen was gegaan, zag ik de hemel fonkelen van sterren, niet vervuild door stadslicht, terwijl de Melkweg de hemel vertroebelde.
Er is gewoon iets magisch aan het zijn in de Afrikaanse savanne. Het is alsof mijn Neanderthaler-DNA door mijn bloed naar mij riep en zijn lang verloren thuis herkende.
En de enige manier om je die majesteit te laten zien is door middel van foto’s, omdat ze meer recht doen aan het park dan mijn woorden ooit zouden kunnen.
Een mannetjesleeuw die naar me kijkt alsof ik eten ben.
De zuidelijke geelsnavelvogel, die zo groot was als hij leek.
Maak kennis met een zebra van dichtbij. Er zijn ruim 35.000 zebra’s in het park.
Een schattig klein aapje dat gewoon rondhangt!
Een vrouwelijke grijskopvisser! Het zijn gewone vogels en ze zijn erg beschermend tegen hun nest.
Een zebra en een olifant gaan elk hun eigen weg. In 1920 waren er naar verwachting nog maar 120 olifanten in het land. Dankzij natuurbehoud en duurzaam toerisme zijn er nu ongeveer 10.000.
Een schattige kleine bosbaby! Ook bekend als galago, zijn ze een nachtelijke primaat afkomstig uit Afrika bezuiden de Sahara.
Tijdens onze nachtsafari hebben we veel leeuwen gespot. Ik haatte echter de manier waarop ze het licht op hen lieten schijnen.
Een eenzame zebra op de savanne.
Een aap die ons volgt op de weg (waarschijnlijk op zoek naar een gratis ritje!).
Een bezorgd uitziende impala (maak je geen zorgen, het was gewoon onze motor die hem bang maakte). Ze zijn een van de snelste landdieren ter wereld en bereiken snelheden tot 90 km/uur (55 mijl/uur).
Olifanten die in de modder spelen. We zaten daar en keken ongeveer 20 minuten naar hen. Ze zagen eruit alsof ze plezier hadden!
Nog meer olifanten. Je kunt nooit genoeg hebben.
Een nyala, een antilope met spiraalhoorns die groter is dan impala’s en gazellen.
Een giraf. Het duurde lang voordat we iets zagen en toen had ik het gevoel dat ik iedereen in het hele park zag. Er zijn ongeveer 7.000 tot 10.000 giraffen in het park (maar er zijn er nog maar 100.000 over in de wereld).
Een zebra die naar de camera lacht!
De zonsondergangen (en zonsopgangen) in Kruger zijn gewoonweg adembenemend. De zon is altijd zo levendig rood. Heel krachtig.
Zo mooi! Hier is er nog een.
De ongelooflijke Blyde River Canyon! Het is een van de grootste canyons ter wereld en wordt algemeen beschouwd als de grootste “groene” canyon (zoals in een canyon die weelderig is met flora). Het is de op één na grootste kloof van Afrika.
Kaapse buffel, een van de Big Five. De anderen zijn leeuw, luipaard, neushoorn en olifant. De term werd bedacht door jagers op groot wild die deze 5 beschouwden als de moeilijkste dieren om te voet te jagen.
Een leeuwin op jacht.
Nog een mannetjesleeuw.
Een babyolifant en zijn familie.
Het Kruger Nationaal Park is vrij gemakkelijk te bezoeken als je een auto hebt (je kunt er gewoon naartoe rijden en in een lodge verblijven), maar hoewel ik merkte dat veel mensen zelf door het park reden, met een gids om dieren te spotten en de ecosysteem van het park maakte de ervaring veel rijker (deze jongens hebben adelaarsogen!).
Het was leuk om wat geschiedenis van het park te horen en meer te weten te komen over de bush, hoe de dieren daar met elkaar omgaan, en over stroperij en hoe ze dit bestrijden, en om meningen te horen over het omgaan met de toestroom van toeristen. Dat heb je niet als je alleen gaat.
Als je naar Zuid-Afrika gaat , is de beste tijd om Kruger te bezoeken het einde van het droge seizoen (augustus-november), omdat het gebrek aan drinkplaatsen betekent dat dieren minder plekken hebben om samen te komen, waardoor ze gemakkelijker te zien zijn.
