Het is precies een maand geleden dat ik naar Parijs verhuisde .
Gedurende die tijd was het non-stop wijn, kaas, brasseries, ontmoetingen met influencers, trendy sociale evenementen, schrijverssalons, musea, picknicks en jazzconcerten op de late avond.
Het was een wervelwind van avontuur en romantiek.
Ik stelde me gewoon voor dat het zo zou zijn.
Eigenlijk…
Zo is het helemaal niet geweest.
Dat heb ik net verzonnen.
Het leven hier is precies het tegenovergestelde daarvan geweest (hoewel dat soort fantastische levensstijl wel leuk klinkt).
Ik arriveerde na een veel vertraagde vlucht, gooide mijn jetlag in bed en werd pas de volgende dag wakker. Van daaruit ontmoette ik mijn enige Parijse vriendin en haar vrienden voor wat wijn en kaas. Dat kleine uitstapje naar een park veranderde in een nachtelijke, door wijn aangedreven kroegentocht die eindigde met een Amerikaanse sockhop in de stijl van de jaren 50. (Serieus. Ik kon het niet geloven. Hier ben ik, in een bar in Parijs, en mensen zijn verkleed en dansen alsof het 1953 is. Het was nogal ongelooflijk.)
Maar na die wilde nacht kwam het leven in een stroomversnelling.
Ik bracht mijn eerste week hier door met wennen: ik kreeg een simkaart, zag een overvloed aan appartementen (en koos er uiteindelijk een uit), schreef me in voor Franse lessen en probeerde mijn werk in te halen. (Ik dacht erover om naar een sportschool te gaan, maar in Frankrijk dat van papierwerk houdt, heb je een doktersbriefje nodig waarin staat dat je fit genoeg bent om lid te worden. Er is mij verteld dat de meeste mensen die regel niet volgen, maar voorlopig kan ik dat niet gestoord worden.)
Na die eerste week verhuisde ik naar mijn nieuwe appartement, ging naar een aantal bijeenkomsten in de hoop vrienden te maken, en vloog naar Berlijn voor ITB, de grootste reisconferentie ter wereld.
Toen ik terugkeerde naar Parijs , werd ik vreselijk verkouden en bracht ik de afgelopen week in mijn appartement door om te herstellen. Net toen ik had gehoopt een vliegende start te kunnen maken, had het leven andere ideeën.
Nu ik hier mijn eerste volledige maand heb doorgebracht, voel ik me eindelijk beter (en dankzij het feit dat ik zo lang binnen heb doorgebracht, ben ik redelijk druk bezig met werken).
De timing kon niet perfecter zijn. Het weer wordt weer warmer en zonniger. De komende weken zal ik een overvloed aan bezoekers ontvangen, waardoor ik eindelijk mijn appartement uit kan en de stad verder kan verkennen. (Ik heb een heleboel activiteiten op een rij gezet, wat in feite de musea, rondleidingen en shows zijn die ik nog moet zien, dus mijn vrienden gaan Parijs eens heel buiten de gebaande paden bekijken.)
Het leven hier is heel anders dan ik me had voorgesteld.
In mijn hoofd stelde ik me voor dat ik rennend de grond zou raken. Ik stelde me perfect geplande dagen voor die in balans waren met werk en vrije tijd, inclusief reguliere Franse lessen, bijeenkomsten, sightseeing, culinaire rondleidingen en avondjes uit. Ik stelde me voor dat ik het personage van Owen Wilson uit Midnight in Paris was , waar ik gewoon door de stad dwaal en in dit actievolle leven terechtkom.
Maar in plaats daarvan is mijn tijd hier vergelijkbaar met toen ik naar Bangkok verhuisde , waar ik een groot deel van mijn eerste weken daar alleen doorbracht met het spelen van videogames, ontmoedigd dat het leven mij gewoon niet ‘overkwam’.
Het heeft lang geduurd voordat ik mijn draai vond in die stad.
Maar het leven in Bangkok heeft mij twee dingen geleerd :
Ten eerste gebeurt het leven gewoon niet . Als ik aan mijn keukentafel zit te werken, zie ik het leven in Parijs niet. Geen van beiden gaat naar dezelfde co-workingruimte.
Deze eerste maand is in een oogwenk voorbijgegaan, en met nog maar drie maanden te gaan, weet ik dat ik elke dag het beste moet maken.
Ik moet naar buiten gaan en dingen laten gebeuren. Ik moet proactiever zijn in het doen van dingen.
Maar als ik denk aan enkele van mijn motivaties om hierheen te komen – om te ontsnappen aan het snelle tempo van New York City , om meer te schrijven, om te ontspannen, om te slapen, om gezonder te zijn – realiseer ik me dat, volgens die cijfers, mijn eerste maand een succes geweest.
Ik heb al die dingen gedaan.
Ja, het zou leuk zijn om dit leven te leiden dat ik me in mijn hoofd voorstel. Maar wat ik echt wil, is precies wat ik heb gedaan.
Nu voel ik me gesetteld en klaar om de stad te veroveren.
Dus hoewel ik 25% van mijn tijd in Parijs heb doorgebracht , heb ik nog steeds voldoende tijd over om de andere dingen te bereiken die ik wil doen.
Ik ben hier niet gekomen in de hoop een nieuw leven op te bouwen.
Ik kwam hier voor een nieuwe start en om uit te proberen hoe het is om een echt langere vakantie te maken naar een van mijn favoriete steden ter wereld. Om niet langer alleen maar door te gaan, maar om enkele lagen van de ui, die Parijs is, af te pellen.
Geen enkele verhuizing naar een nieuwe plek zal ooit gemakkelijk zijn.
Omdat het tweede wat het leven in Bangkok mij heeft geleerd? Als ik het daar kan maken, kan ik het overal maken.
Bangkok liet me zien dat ik zelfredzaam en onafhankelijk kon zijn. Het liet me zien dat ik me aan alles kon aanpassen.
Ik heb dit eerder gedaan.
En ik kan het weer.
Ik krijg veel vragen over mijn tijd hier, dus hier zijn enkele antwoorden voor iedereen die zich dat afvraagt:
1. Hoe heb ik zo snel een appartement gevonden?
Ik had geluk. Iemand op Twitter bracht mij in contact met iemand die appartementen verhuurde. En dankzij een behoorlijk budget kon ik sneller een plek vinden. Ik ging langs een aantal bureaus en keek naar Facebook-groepen en Le Bon Coin (Franse Craigslist), maar die persoonlijke connectie maakte het een stuk eenvoudiger.
Het vinden van een appartement hier in Parijs is zelfs voor de Fransen moeilijk. Het is een lang proces met veel papierwerk. De manier waarop New Yorkers praten over de prijs van een appartement, is de manier waarop mensen hier praten over het vinden van een appartement. Het is het eerste gespreksonderwerp, als een manier om contact te maken met vreemden.
2. Studeer je Frans? Zo ja, waar?
Ik volgde Franse lessen bij Alliance Française, maar omdat ik de stijl van lesgeven in de klas niet leuk vond, stopte ik ermee en huurde een privéleraar in. Ik leer ook via podcasts en Duolingo.
3. Hoe ontmoet je mensen en maak je vrienden als expat?
Er zijn een aantal expat-meetup-groepen waar ik lid van ben geworden, en ik begon mijn eigen meetups te organiseren. Ik neem ook contact op met influencers in Frankrijk. Maar als je leuke Parijse locals kent, laat het me weten!
4. Ik hoorde dat je wandeltochten organiseert. Is dat waar?
Ja! Ik begon mijn eigen historische wandeltochten te organiseren. U kunt zich hier aanmelden . Ik heb het schema tot eind mei opgesteld. Ik doe ze één keer per week en ze zijn gratis. Kom meedoen! Als een datum vol is, schrijf je dan in op de wachtlijst. Er zijn altijd een paar mensen die afzeggen!
