Terwijl ik door Sighisoara dwaalde op zoek naar doodskisten, vleermuizen, vampieren en mensenbloed, besefte ik dat Roemenië me niet zou geven wat ik wilde: veel goedkope Dracula-toerisme.
Ik was in Bran geweest, had Transsylvanië verkend en was een tijdje in Boekarest geweest. Tot nu toe was ik niets over vampieren tegengekomen.
Het was vreemd.
De vampierpopcultuur bereikte een hoogtepunt, met fanfavorieten als Twilight en True Blood die over de hele wereld enorm populair waren. Toch namen de Roemenen niet de moeite om te profiteren van de vampiergekte die zich over de hele wereld verspreidde.
Ik gaf mijn nederlaag toe. Ik zou gewoon niet krijgen waar ik op hoopte. Ik zou genoegen moeten nemen met het feit dat Roemenië een geweldige plek was gebleken die al mijn verwachtingen ver overtrof.
Het was een even goede troostprijs als elke reiziger maar kon krijgen.
Er lagen misschien niet in elke winkel vampiertanden, maar het land had veel te bieden.
Na Bulgarije had ik gemengde gevoelens over mijn vertrek naar Roemenië.
Bulgarije heeft mij niet weggeblazen tijdens mijn verblijf daar. Ik geef toe: het was beter dan ik had verwacht. Maar ik vond het niet echt geweldig.
In mijn hoofd ging ik ervan uit dat Roemenië vergelijkbaar zou zijn met Bulgarije: een voormalig communistisch, agrarisch land met afbrokkelende en saaie gebouwen uit het Sovjettijdperk. Er zouden een aantal leuke middeleeuwse stadjes op het platteland zijn, maar over het algemeen had ik geen hoge verwachtingen van Roemenië.
Toch werd ik gedurende de drie weken dat ik in Roemenië was voortdurend weggeblazen door het land.
Het was veel meer ontwikkeld dan ik dacht, de steden waren historisch en mooi, de mensen waren vriendelijk, het eten (hoewel veel vlees) was heerlijk, en het land vertoonde een waanzinnige ‘we zijn op weg naar boven’-energie.
Ik begon in Boekarest, een veel westersere stad dan ik dacht. In plaats van een oude stad uit het Sovjettijdperk vond ik een stad vol energie, cafés, mooie auto’s, prachtige parken, heerlijk internationaal eten en een bruisend nachtleven.
Ik genoot ook van een breed scala aan architectuur, van art deco tot laat 19e-eeuws Parijs en, ja, die grote, saaie, grijze communistische gebouwen. Het historische centrum had ook talloze geweldige restaurants en cafés (hoewel ze een beetje duur waren). Boekarest heeft een zekere verfijning en energie waar ik van genoot.
Deze plaats werd vroeger het “Parijs van het Oosten” genoemd en het is gemakkelijk te begrijpen waarom. (De Roemenen hebben een vreemde bewondering voor de Fransen die ik nooit had verwacht. Ze leken veel van Frankrijk te kopiëren.)
Toen ik Boekarest verliet, sprong ik door Transsylvanië op zoek naar Dracula.
Helaas was er niet veel over hem te vinden.
Je zou denken dat de Roemenen zouden profiteren van het hele Dracula-gedoe, maar er is nauwelijks sprake van vampierkitsch. Ik hoopte op veel goedkope en smakeloze toeristenvallen waar ik mezelf mee kon vermaken.
Maar die waren er niet.
Ik was zo teleurgesteld.
Ik zou dol zijn geweest op een t-shirt met de tekst ‘Ik heb het kasteel van Dracula overleefd en het enige dat ik kreeg was dit t-shirt’! Nu True Blood , Twilight en de ‘vampiers zijn geweldig’-rage de wereld overspoelen, zouden de Roemenen kunnen proberen hun door Dracula geïnspireerde verleden uit te spelen en wat toeristen aan te trekken. (Boekarest had wel een Dracula-restaurant, maar dat was wegens renovatiewerkzaamheden gesloten.)
Natuurlijk, het zou heel flauw zijn, maar het zou leuk zijn – en reizen hoeft niet altijd serieus te zijn. Soms kan het gewoon smakeloos en leuk zijn . (Bijvoorbeeld Disney World.)
Het belangrijkste toeristische centrum in Transsylvanië (en wat heel Roemenië leek te zijn) was de stad Brasov. Daar waren de meeste mensen, bezienswaardigheden, dagtochten en rondleidingen. Brasov is een oude stad die vroeger aan een belangrijke handelsroute lag tussen het Oosten en het Westen.
Dit was mijn favoriete plek in Roemenië.
De grootste dagtocht vanuit Brasov is naar Bran, waar mensen naar het ‘nep-Dracula-kasteel’ gaan. Het kasteel in Bran is deze prachtige middeleeuwse residentie die door de jaren heen werd gebruikt als fort, daarna als administratief centrum en vervolgens als paleis voor de koningin voordat de communisten het overnamen.
In het beste geval zou het een plaats kunnen zijn geweest waar Dracula stopte tijdens de strijd tegen de Turken. Ik weet niet waarom het met hem in verband wordt gebracht (ze hebben wel één kamer gewijd aan zijn legende), maar het is hoe dan ook een kasteel dat de moeite waard is om te bekijken. Het is prachtig bewaard gebleven en er hangen veel goede beschrijvingen aan de muren over de geschiedenis ervan.
Toen ik Brasov verliet, werd ik verliefd op Sibiu en Sighisoara, kleine middeleeuwse stadjes vol met geplaveide straatjes, middeleeuwse gebouwen en kleine steegjes om in te verdwalen.
Dit waren de enige twee plaatsen waar ik me overweldigd voelde door toeristen, en ik denk dat het meer te maken heeft met het grote aantal mensen dat in een klein gebied is samengedrukt dan met het feit dat de steden ‘op de kaart’ staan.
Vergeleken met andere plaatsen in Roemenië waren deze steden een stuk kleiner. Beide deden me aan Brugge denken : ze zagen er ongeveer hetzelfde uit, er waren een aantal oudere toeristen en er was weinig te doen na 22.00 uur, wat typerend was voor de middeleeuwse steden die ik in Roemenië bezocht.
Ik was ook verbaasd over hoe weinig toeristen ik in Roemenië zag.
De hostels waren grotendeels leeg, zelfs in het drukke Brasov en Boekarest. Het drukke kasteel Bran leek meer Roemenen dan buitenlanders te hebben. Ik zag nauwelijks reisgroepen, en als ik dat wel deed, waren het vooral Russen. Ik zag een paar Duitse jeugdgroepen op weg om te gaan kamperen, maar Roemenië lijkt voor het grootste deel niet deel te nemen aan het grote Europese toeristische zomerseizoen.
Wat geweldig is.
Hoewel het EU-lidmaatschap dit land duurder heeft gemaakt dan ik me realiseerde, is het nog steeds een koopje. Als je met een beperkt budget wilt reizen, kun je daar ongeveer $ 30-40 USD per dag uitgeven.
Als algemene regel kun je verwachten dat het land ongeveer de helft van de prijs zal kosten van West-Europese bestemmingen. (Ik kreeg een chique sushi-maaltijd met drankjes voor $ 25 USD.)
En hoewel het toerisme in Roemenië sinds mijn eerste bezoek in opkomst is, is het nog steeds een budgetvriendelijke bestemming voor reizigers. Het is een populaire keuze geworden voor backpackers nadat ze hun 90 dagen in het Schengengebied hebben opgebruikt . Maar grote drukte zul je hier nog steeds niet vinden!
En je krijgt het land eigenlijk helemaal voor jezelf. Roemenië springt niet op de voorgrond als de meeste mensen denken aan een ‘Europese vakantie’, en ik denk dat het daarom de drukte heeft vermeden.
Mensen zeggen waarschijnlijk: “Roemenië? Wat is er in vredesnaam aan de hand in Roemenië? Laten we naar Italië gaan.”
Voor mij was Roemenië een van de beste en mooiste landen die ik in jaren heb bezocht. Het tartte mijn verwachtingen. Het eten was heerlijk, ik heb genoten van de middeleeuwse stadjes en het prachtige landschap, en de meeste mensen waren erg vriendelijk.
Ik denk dat Roemenië een van de beste landen is die niemand lijkt te bezoeken. Ik stel voor dat je daarheen gaat tijdens je volgende reis naar Europa . Het zal de moeite waard zijn.
