Er zijn plekken waar je nooit weggaat. Je bent er misschien fysiek niet bij, maar een stukje van jou blijft voor altijd achter op de plek die zoveel van je hart heeft gestolen. Het leeft daar, beleeft de eerste herinneringen opnieuw en wacht tot er nieuwe worden gemaakt.
Vorig jaar bezocht ik Lissabon voor de eerste keer , en hoewel het bezoek kort was, verlieten de gedachten eraan me nooit. Ik werd smoorverliefd, en de stad claimde een greep op mij die ik nooit meer zou kunnen loslaten.
Maar ik maak me er veel zorgen over om terug te gaan naar de steden waar ik de eerste keer verliefd op werd . Wat als ik alleen maar geesten achtervolg ? Wat als het niet hetzelfde is? Wat als ik terugga en het haat? Zal ik het heden gewoon met het verleden vergelijken?
Dus ik landde vorige week in Lissabon met een mix van opwinding en angst, maar toen ik de straat op stapte, wist ik diep van binnen dat we zielsverwanten zijn. En als het de bedoeling is dat je gewoon bij iemand bent, doet alle verandering in de wereld er niet toe.
Het was alsof ik nooit was weggeweest. Lisbon en ik passen gewoon bij elkaar. Ik liep door nieuwe straten met het gevoel dat ik er al eerder was geweest. Ik navigeerde met gemak door de metro. Ik voelde mij thuis in onbekende restaurants. Ik zat grappen te maken met Portugese winkeleigenaren, ook al verstonden we elkaars moedertaal niet.
Meestal dwaalde ik met stomheid geslagen door de stad terwijl ik me verwonderde over hoe mooi het is – gevuld met prachtig betegelde huizen met rode daken en kronkelende geplaveide straatjes die slingeren tussen huizen met meerdere verdiepingen, gedrapeerd met Portugese vlaggen en hangende was.
Elke keer zei ik tegen mijn vriend: “Verdomme, hoe mooi en verbazingwekkend is Lissabon ?”
Tijdens dit bezoek ontspande ik me op het nabijgelegen strand in de stad Cascais, waar mijn spookachtige uiterlijk na een tijdje in de zon een beetje menselijker werd. Ik heb heerlijke vis gegeten in Santa Rita, een heerlijk en goedkoop restaurant in de binnenstad (21 euro voor vis, een liter wijn, brood en rijst met zeevruchten). Ik heb toeristische bezienswaardigheden afgevinkt, zoals het stadsgeschiedenismuseum en het kasteel. Ik bleef zo laat buiten in de Barrio Alto (een gebied dat bekend staat om het wilde nachtleven) dat ik het grootste deel van de volgende dag heb geslapen. (Ik geef nog steeds vooral de jetlag de schuld.)
Er zijn momenten waarop de sterren op één lijn lijken te staan tijdens het reizen. Terwijl ik wijn dronk in een café terwijl ik zag hoe kinderen uit de buurt op straat voetbalden en grootmoeders de was aan de ramen hingen, wist ik hoeveel geluk ik had om te zien hoe deze bestemming zich in al zijn glorie aan mij openbaarde. Het leven kan op zulke momenten niet beter worden.
Lissabon is gevuld met prachtige architectuur, geschiedenis, charisma, nachtleven, mensen en zo’n ongelooflijke budgetwaarde dat ik niet anders kan dan dagdromen over het huren van een rustig klein appartement in een van die geplaveide straten.
Sommige plaatsen verbazen je.
Sommige plaatsen zijn adembenemend.
En dan zijn er plaatsen als Lissabon die je ziel veroveren, en je bent nooit meer dezelfde.
